Συνήθεις Μετρήσιμες Φυσιολογικές Αποκρίσεις

Συνήθεις Μετρήσιμες Φυσιολογικές Αποκρίσεις

Οι μετρήσιμες σωματικές αποκρίσεις στο στρες συμπεριλαμβάνουν τα παρακάτω:

• Αυξημένη συγκέντρωση αδρεναλίνης / νοραδρεναλίνης στο αίμα και τα ούρα
• Αύξηση του ρυθμού και της δύναμης των καρδιακών παλμών
• Αύξηση της συστολικής πίεσης του αίματος
• Διαστολή της κόρης του ματιού
• Μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων
• Αύξηση των επιπέδων αδρενοκορτικοειδών του αίματος
• Αύξηση των επιπέδων λακτάσης στο αίμα
• Αύξηση των επιπέδων αδρενοκορτικοειδών στα ούρα

Μία αύξηση στον αριθμό των ηωσινόφιλων και των λεμφοκυττάρων κατά την διάρκεια περιόδων στρες, θα οδηγήσει σε ανοσοκαταστολή και σε μειωμένη αντίσταση σε μολύνσεις. Μία αύξηση της αλδοστερόνης, της θυροξίνης, και γλυκαγόνης, θα αυξήσουν τα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών στο αίμα. Μία αύξηση των επιπέδων κορτιζόλης θα επηρεάσει τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπιδίων και των πρωτεϊνών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια μυών, λέπτυνση της επιδερμίδας και μείωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως επίσης και σε αύξηση των επιπέδων χοληστερόλης , μείωση της ποσότητας βιταμίνης D, μείωση απορρόφησης ασβεστίου που οδηγούν σε οστεοπόρωση.

Το αποτέλεσμα του στρες καθορίζεται από το εάν το άτομο εκνευρίζεται ή φοβάται. Οι αναλογίες της αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης συνδέονται άμεσα με το συναίσθημα που βιώνουμε (Clark & Montague 1993). Τα αρπακτικά παράγουν περισσότερη νοραδρεναλίνη, ενώ τα κατοικίδια παράγουν περισσότερη αδρεναλίνη. Οι ασθενείς σε νοσοκομείο τείνουν να φοβούνται παρά να εκνευρίζονται. Θα ήταν ενδιαφέρον να μετρήσουμε τα επίπεδα αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης σε ασθενείς έτσι ώστε να καθορίσουμε ποια επίπεδα είναι υψηλότερα και συνεπώς και ποια μπορεί να είναι η απόκριση τους στο στρες.

Το ψυχολογικό στρες έχει αρνητικό αντίκτυπο στο δέρμα και μπλοκάρει την λειτουργία της διαπερατότητας του δερματικού φραγμού (Gargκ.α. 2001). Η ταυτόχρονη χορήγηση ηρεμιστικών μπλοκάρει αυτήν την υποβάθμιση που προκαλείται από το στρες στην λειτουργία του φραγμού. Αυτός είναι ο λόγος που τόσες πολλές δερματικές ασθένειες φαίνεται ότι αυξάνονται και επιταχύνονται από το στρες. Ο Walsh (1996) αναφέρθηκε σε μια περίπτωση μελέτης μιας 57χρονης μητέρας τεσσάρων παιδιών οποία υπέφερε από ψωρίαση για 30 χρόνια . Η σοβαρή ψωρίαση κατά πλάκας επηρέασε και τα γόνατα της και τους αγκώνες της . Είχε δοκιμάσει πολλές ορθόδοξες θεραπείες ανεπιτυχώς. Εφαρμόστηκε περγαμόντο, γιασεμί, σανταλόξυλο και λεβάντα σε 2% γλυκό αμυγδαλέλαιο και παρατηρήθηκε βελτίωση «πέραν της φυσιολογικής» που θα παρατηρούνταν με την συνταγοραφούμενη αγωγή. Το ξηρό, λεπιοειδές δέρμα και τα κόκκινα κακάδια εξαφανίστηκαν, και μπορούσε επίσης να φορέσει κοντομάνικη μπλούζα και φούστα μέχρι το γόνατο για πρώτη φορά εδώ και χρόνια χωρίς να ντρέπεται. Ενώ η ψωρίαση δεν ξεκαθάρισε και δεν έφυγε εντε΄λώς, υπήρξε σημαντική βελτίωση. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν τα αιθέρια έλαια μείωσαν το στρες, επηρεάζοντας έτσι την ψωρίαση της ή εάν τα αιθέρια έλαια απευθείας επηρέασαν την ψωρίαση της.

Ο Rimmer (1998) έγραψε σχετικά με την χρήση αρωματοθεραπείας με στόχο την μείωση του στρες σε μια ασθενή που βρισκόταν στο τελικό στάδιο του καρκίνου. Χρησιμοποιώντας αιθέρια έλαια με ευχάριστη οσμή για να μειώσουν το στρες, δόθηκε η δυνατότητα στην ασθενή να χαλαρώσει, άρχισε να κοιμάται καλύτερα, και μπορούσε να αντιμετωπίσει τον πόνο της καλύτερα.

Μαριάννα Λαλίδου Αρωματοθεραπεύτρια – Ολιστική θεραπεύτρια

Απόφοιτη της σχολής Εναλλακτικών Επιστημών Natural Health Science (N.H.S)

Μέλος του Ε.Σ.Σ.Ι.Α.Σ ( Επαγγελματικό Σωματείο Συμπληρωματικής Ιατρικής & Ανθρωπιστικών Σπουδών )

Μέλος του Σ.Ε.Α ( Σωματείο Ελλήνων Αρωματοθεραπευτών )