Άγχος και Ασθενείς

Άγχος και Ασθενείς

Αναμφισβήτητα, μία από τις πιο στρεσογόνες καταστάσεις στην ζωή ενός ατόμου είναι η νοσηλεία σε κάποιο ίδρυμα. Για πολλούς ανθρώπους το νοσοκομείο μπορεί να μοιάζει με φυλακή. Η στάση αυτή είναι τεκμηριωμένη (Jamisonetal 1987) .

Στο νοσοκομείο είναι πολύ εύκολο οι ασθενείς να χάσουν την αίσθηση της ταυτότητας. Οι ασθενείς συχνά νιώθουν ανώνυμοι. Αυτό το αίσθημα ανωνυμίας αυξάνεται στην Δυτική Ιατρική , η οποία θεραπεύει την ασθένεια και όχι τον ασθενή. Μια σκωληκοειδής απόφυση αφαιρείται ή γίνεται ακτινοβολία σε μια μορφή καρκίνου με ελάχιστη προσοχή στο φύλο, την ηλικία ή το βάρος του ατόμου. Όμως τα ανθρώπινα όντα είναι μοναδικά, τότε πώς μία τέτοια ενιαία θεραπεία μπορεί να είναι σωστή ;

Οι ασθενείς στο νοσοκομείο ενθαρρύνονται να συμμορφώνονται. Αμφισβητούμενες διαδικασίες συχνά χαρακτηρίζουν τους ασθενείς ως «δύσκολους» . Ο σκοπός του ιατρικού επαγγέλματος είναι η διάγνωση και όχι η συζήτηση. Η υπευθυνότητα και η επιλογή της φαρμακευτικής αγωγής συχνά καταργείται από τον ασθενή στο σύγχρονο ιατρικό μοντέλο. Οι ασθενείς σπάνια ερωτώνται πώς νιώθουν με την θεραπεία και σπάνια τους δίνεται η επιλογή σε αυτήν.

Ένα από τα πιο στρεσογόνα πράγματα στην ζωή είναι το αίσθημα χασίματος του ελέγχου. Το να βρίσκεται κάποιος ασθενής σε νοσοκομείο σημαίνει ακριβώς αυτό. Δεν είναι απλά η απώλεια ελέγχου που προκαλείται από ένα ξένο περιβάλλον ( το να μην έχει την δυνατότητα κάποιος να επιλέξει πότε θα φάει ή θα κοιμηθεί) αλλά επίσης η απώλεια ελέγχου των κρυφών σωματικών λειτουργιών. Όσο πιο σοβαρή είναι η κατάσταση ενός ασθενή, τόσο μεγαλύτερη η έλλειψη ελέγχου και το επακόλουθο στρες. Συνδυαζόμενο με αυτήν την αίσθηση απώλειας, είναι το συναίσθημα της εισβολής. Η ιδιωτικότητα, ο προσωπικός χώρος και το ίδιο το σώμα προσβάλλονται.

Από όλους τους τύπους επεμβάσεων, η επέμβαση της καρδιάς είναι η πιο επίφοβη και ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών βιώνει ψυχολογικές διαταραχές μετά την επέμβαση ανοιχτής καρδιάς (Layne & Yodofsky 1971). Αυτό μπορεί να είναι εξαιτίας των μηχανημάτων για το bypass, αλλά έχει στενότερη σχέση με το να είναι κανείς σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας και με τους επίμονους στρεσογόνους παράγοντες που βρίσκονται εδώ : ολική απώλεια ιδιωτικότητας , απώλεια ύπνου , έντονα φώτα, και συνεχής θόρυβος (Roberts 1991). Είναι ειρωνικό ότι το στρες που προκαλείται από μια μονάδα υψηλής εξάρτησης μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ψυχή του ασθενή σε τέτοιο βαθμό που να μην επιζήσει για να δει το θαύμα της σύγχρονης ιατρικής .

Μαριάννα Λαλίδου Αρωματοθεραπεύτρια – Ολιστική θεραπεύτρια

Απόφοιτη της σχολής Εναλλακτικών Επιστημών Natural Health Science (N.H.S)

Μέλος του Ε.Σ.Σ.Ι.Α.Σ ( Επαγγελματικό Σωματείο Συμπληρωματικής Ιατρικής & Ανθρωπιστικών Σπουδών )

Μέλος του Σ.Ε.Α ( Σωματείο Ελλήνων Αρωματοθεραπευτών )